- Grindadráp

In mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik op het moment van schrijven, naar de Faeroër Eilanden zou gaan om wellicht verslag te doen voor Sea Shepherd van een mogelijke grind. 
Mogelijk, want niemand weet vooraf wanneer en hoevaak deze gebeurtenis plaats vind. De eerste vond bizar genoeg al plaats in januari 2025. Uitzonderlijk omdat het merendeel van de grinden plaats vind in de zomermaanden. Het weer is beter, het is veel langer licht, er zijn meer lokale vissers op zee etc. 

Zelfs de periode dat ik me als vrijwilliger had aangemeld werd niet gekenmerkt alszijnde mogelijke tijdstip. 

Donderdag 12 juni j.l. We zijn de dagen ervoor regelmatig getest. Proefmeldingen werden handmatig verstuurd en wij moesten als team adequaat reageren. Via een geautomatiseerd systeem wordt een link verstuurd naar een bericht dat ergens op internet verschijnt. Keywords als, Grind, grindadrap, Hval (walwis) wordt op gescand en dat krijgen we door. Aan ons de taak om het bericht te vertalen en al dan niet te reageren. Deze berichten kunnen 24/7 binnenkomen dus je staat hier altijd op scherp. Feitelijk houdt het in; altijd het geluid van je telefoon aan. altijd met tassen en materiaal klaar staan of paraat zijn. Vooral samen ergens naar toe en binnen 5 minuten reageren. Alle tests kwamen we feilloos door. binnen 5 minuten wisten we in de auto klaar te zitten en bericht verstuurd waar we naar toe moesten en hoe lang dat zou duren. 

We zitten in ons geval met 5 man paraat in ons huis in een buitenwijk van Thorshavn. Niet verwachtend dat er iets zou gaan gebeuren maakten we de afspraak om met zn allen in 1 auto naar een ander deel van het eiland te gaan. Er zou een mooi strand zijn (genomineerd ook als potentieel kill beach) Ook zouden we langs een dorpje komen waar het weekend en deze dag een festivalletje zou gaan starten. Goed moment om met de crew naar toe te gaan en wellicht contact te zoeken met locals en voorzichtig te gaan peilen hoe de meningen omtrent een grind zou zijn. bizar detail, in de auto werd gechecked. "vorig jaar was dit event ook en werd een uur voor het begon een grind gecalled'

14.52 uur,
we stonden met de hele groep in Tjornuvik toen er een melding binnen kwam. Iedereen duikt gelijk in zn telefoon en binnen 5 seconden wisten we dat het raak was. Geen oefening, dit is echt. 
ETA 25 minuten. Dat is erg positief. De hoeveelheid van de groep walvissen werd op dat moment geschat op 80 tot 100. Een flinke groep. Adrenaline giert door de auto. Wegens de infrastructuur moesten we 5 minuten wachten voor een verkeerslicht dat een smalle weg reguleert waar 2 auto's elkaar niet kunnnen passeren. de 5 langste minuten van mn leven. 
in de auto was de spanning te snijden. Ik reed en zat me op te vreten op al het langzame verkeer voor ons. Safety first werd er nog geroepen, no need to rush your ass off. 
Toen we aankwamen bij het strand, Leynar, was men al bezig met het afzetten van het strand. We waren echt 1 van de eersten. Er werden al lijnen met haken uitgerold. Wederom werd het me weer duidelijk gemaakt. Dit was echt, ik weet me nog heel goed te herinneren dat ik de gedachte had: Er zijn nu walvissen die hun einde tegemoet zwemmen. Voor hen is er geen weg meer terug. Ze weten niet wat ze te wachten staat. 



Binnen de groep werden afspraken gemaakt, althans herinnerd. Iedereen wist waar hij of zij aan toe was. Blijf in oogcontact, weet waar de ander is, blijf alert, hou contact, hou je mobiel in de gaten. eigen veiligheid boven alles. 
Langzaam begon het gebied vol te stromen met auto's en mensen. Ik ging met collega Martina naar de andere kant van het strand. Hoog overzicht over het strand, zon in de rug en hierdoor wisseling van beeldmateriaal. 
Aan de kant waar ik stond begon het ook vol te lopen. Een drukkere doorgaande weg waar ook (onwetende) toeristen stopten. What's going on here? Ik vertelde ze wat er ging gebeuren.. Men kon zich er geen voorstelling van maken. 

15.41 uur
Eerste boten worden gespot die de walvissen richting het strand opdrijven. 


15.57 uur
10 boten die de school omsingelen en richtin het strand brengen


16.00 uur
bruut en geforceerd opdrijven naar het strand begint

16.21 uur
bevestiging 19 boten aanwezig tijdens opdrijven

16.26 uur
Bevestigd 1e walvis bruut vermoord


16.52
Bevestigd laatste walvis vermoord

Dit zijn de registraties van wat er door ons team na veel heen en weer gebel, data checken. filmbeelden bekijken, tijdlijnen doorlopen, foto's bekijken is vastgelegd. 


Na ongeveer 10 minuten lagen de 247 grienden op het strand, sommigen direct dood, anderen wachtend op hun beurt. Af en toe het gehuil van de walvissen door de baai. Het is de bedoeling dat de bevolking de walvissen zo snel mogelijk af maakt. 26 minuten is dus veel te lang. Sommige dieren liggen dus ruim 25 minuten hun lot af te wachten, terwijl ze zien wat hun lotgenoten aangedaan wordt. Het werd me op dat moment al teveel. Schatting werd gemaakt. 80 tot 100 my ass.. Dit zijn er zeker meer dan 200. Het zeewater, de baai begint van donker naar bloedrood te kleuren.



Uiteindelijke telling kwam op 247 waarvan 44 zwanger, dus wij hebben het officiele getal op 291. Ongeboren kalveren worden niet meegeteld, nieuwgeboren (dezelfde dag, of dag ervoor) worden niet meegeteld. dus de aantallen die lokale media doorgevan komen niet overeen met onze aantallen, alsof het uitmaakt. iedere vermoorde walvis is 1 teveel



Genoeg met de koude cijfers. 
Ik was uit bed deze donderdag zo rond 7 uur. Beetje koffiedrinken, opstarten etc. Overdag is er veel gebeurd. 247 walvissen zijn afgeslacht, richting een haventje dichtbij gebracht waar we verder verwerkt worden. Uit het water getakeld, in vrachtwagens gedumpt alsof het bouwafval is. en vervolgens naar een ander plek in dat dorp gereden. Wellicht hadden ze moeite met de hoeveelheid, nagenoeg iedere vierkante meter werd gebruikt om walvissen neer te leggen. Iedere plek waar maar een walvis kan liggen, daar lag ook een walvis. Dit duurde ook voor hen de hele middag en avond, tot diep in de nacht, de walvissen lagen allemaal op vaste land. Het was voor ons duidelijk dat er niet veel meer ging gebeuren die nacht. Om 2 uur snachts besloten we in overleg met de coordinator van seahepherd om een beetje rust te pakken. We reden om 3 uur 's nachts de oprit van het huis op.  Om half 5 zat ik weer in de auto richting Kvivik. In dit dorp lag het grootste deel van de vangst opgeslagen. 
Voor ons was het wachten op wat ging komen. We wilden niks missen, vandaar dat we zo vroeg weer aanwezig waren. Wachten op wat ging komen. Berichten kwamen binnen over de hoeveelheid van de vangst en hoeveel vlees er voor de inwoners beschikbaar zou komen.

Enkele beelden die mij het meest bij blijven: 




Ik ga er een volgende blog verder op in.